Derin Kuyu Açma İşlemleri

Derin kuyu pompaları kullanılmak üzere açılması gereken kuyu açma işlemleri sanılanın aksine karmaşık mühendislik uygulamalarındandır. Özellikle derin kuyuların açılması, sadece yer yüzünde bir delik açılması olarak ifade edilemez. Kuyuların teknik olarak fizibilite belirlenmesi çevreye etkilerinin hesaplanması ve gerekli onaylarının alınması gerekmektedir. Teknik olarak yapılacak olan ön fizibilite ise hidrostatik ve jeolojik tüm çalışmaları kapsamaktadır. Hidrostatik çalışmalar yer altı sularının hangi seviyede olduklarını tespit etmek için genellikle sonar ile tarama şeklinde gerçekleştirilirken jeolojik çalışmalar ise zemin etüdü olarak tatbik edilir. Zemin etüdü çalışmaları kuyunun yer altı suyuna ulaşmadan önce hangi katmanlardan geçeceğine dair araştırmaların yapılmasıdır. Kuyuyu açmak için kullanılacak yöntem bu çalışmalar sonrasında kesinleştirilir.

Derin Kuyuların Açılmasında Kullanılan Yöntemler

Derin kuyuları açmak için çamur sirkülasyonu veya havalı sistem kullanılabilir. Kuyunun zemin durumuna göre bu iki yöntemden birisi veya farklı aşamalarda ikisi birden tercih edilebilir. Genellikle sert zeminlerde hava sirkülasyonu kullanılırken yumuşak alanlarda çamur sirkülasyonu meteorları kullanılır. Derin olmayan kuyularda genellikle boru çakma yöntemi yeterli olacaktır. Havalı ve çamurlu sondaj yöntemlerinin teknik olarak farkı sondaj alanına hava veya su pompalanarak kuyu içerisinden parça çıkartılmasıdır. Derin kuyu nasıl açılır sorusunun belirli bir yanıtı olmamakla birlikte her zemine ve her duruma göre farklılıklar göstermektedir. Çünkü kuyunun açılma işlemlerinin tamamı uzman ekipler kontrolünde olmalıdır.

Derin Su Kuyularında Pompa Seçimi

Sondaj işlemleri sonrasında çıkan suyun zemine çıkartılması için derin su kuyularında çeşitli pompalar kullanılmak zorundadır. Derin kuyu su pompası; santrifüj pompalar, dalgıç pompalar, jet pompalar gibi çok çeşitli tiplerde olabilirler. Pompalar, kuyunun derinliğine ve çekilmesi gerekli olan suyun debisine göre seçilirler. Ayrıca pompanın harcayacağı enerji de son yıllarda önemli faktörlerden birisi olarak karşımıza çıkmaktadır.

Derin kuyu pompaları, günümüzde güneş enerjisi ile de çalışabilmekte ancak bu sistemin dezavantajları düşük güç üretmeleridir. Derin kuyu pompaları genellikle fazla güç harcayan sistemlerdir. Ancak derin kuyuların üzerine konulacak bir deponun sürekli dolu olarak tutulması ile daha düşük debide pompa ihtiyacı dolayısıyla daha düşük enerjide pompa ihtiyacı hasıl olabilir. Keza güneş enerjisi ile çalışan pompalar da genellikle bu prensiple çalışmaktadır. Pompa seçilirken en önemli faktörlerden birisi de verimli pompaların seçilmesidir. Verimi daha yüksek olan pompalar aynı elektrik enerjisi ile daha yüksek su debisi elde edilebilir.

Derin Kuyu Bakımları ve Güvenlik Önlemleri

Derin kuyuların açılması sırasında yeterli etüt çalışmaları ve teknik anlamda donanımlı bir ekip tarafından iyi bir projelendirme ile çalışmalar yapılmışsa genellikle kuyuların ekstra bir bakıma ihtiyacı olmadan uzun ömürlü olarak kullanılabilecektir. Ancak kuyuların zemine uygun olmayan yöntemler ile kenarları desteksiz olarak açılması kuyunun zamanla kapanmasına sebebiyet vererek dalgıç pompasının veya santrifüj pompasının borusunun zarar görmesine hatta kuyunun tamamen kapanmasına yol açacaktır. Kuyunun etrafı betonla desteklenmiş olsa da olmasa da zamanla kuyunun bütünlüğünü bozacak dış etmenlere maruz kalmaması için dikkat edilmesi gerekmektedir.

Zemin kaymaları, çeşitli bitki kökleri hatta bazı durumlarda kunduz vb. kazıcı hayvanlar tarafından kuyular zarar görebilirler. Dolayısıyla kuyuların zarar görmesinden daha önemlisi kuyulardan alınan suyun temizlik ölçümlerinin yapılması da insan sağlığı için önem arz etmektedir. Kuyu suyunun kirlenmemesi için özellikle yüksek çaptaki kuyuların üzerilerinin mutlaka kapalı olması gerekmektedir. Bununla beraber kuyu açma işlemleri kişilerin tek başlarına ve gelişigüzel yapmaması gereken işlemlerdir. Kuyu açma işlemleri yapılırken mutlaka çevre bilinci ile hareket edilmeli, yer altı sularının gereğinden fazla kullanılmasının zemini tuzlu hale getirip tarıma elverişsiz hale getirebileceği unutulmamalıdır.

Tekirdağ: Çorlu, Çerkezköy, Süleymanpaşa, Ergene, Kapaklı, Malkara, Saray, Hayrabolu, Şarköy, Muratlı, Marmara Ereğlisi.

İstanbul: Esenyurt, Büyükçekmece, Pendik, Bağcılar, Ümraniye, Bahçelievler, Sultangazi, Üsküdar, Maltepe, Gaziosmanpaşa, Kadıköy, Kartal, Başakşehir, Esenler, Avcılar, Kağıthane, Fatih, Sancaktepe, Ataşehir, Eyüpsultan, Beylikdüzü, Sarıyer, Sultanbeyli, Zeytinburnu, Güngören, Arnavutköy, Şişli, Bayrampaşa, Tuzla, Büyükçekmece, Çekmeköy, Beykoz, Beyoğlu, Bakırköy, Silivri, Beşiktaş, Çatalca, Şile, Adalar.

Kırklareli: Lüleburgaz, Babaeski, Vize, Pınarhisar, Demirköy, Pehlivanköy, Kofçaz.

Edirne: Keşan, Uzunköprü, İpsala, Havsa, Meriç, Enez, Süloğlu, Lalapaşa